ευμήρυτος

εὐμήρυτος, -ον (Α)

1. αυτός που γνέθεται, που κλώθεται εύκολα («ἔρια ξαίνειν, ὡς εὐεργὰ εἴη ταῑς γυναιξί καί εὐμήρυτα», Λουκιαν.)

2. συνεκδ. αυτός που παρατείνεται, που τραβά σε μάκρος εύκολα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + μηρύομαι «κλώθω»].